Terfysgwyr yr ymbarels a'm sbectol

Dyma fi’n cerad ar hyd Piccadilly echnos a’r nefoedd yn bwrw mwy o hen wragedd a ffyn ar dop fy mhen na’r ffish ‘na odd yr Iesu yn towlu ar ben yr anghenus. Uffach o noson stormus oedd hi - treisio bwrw oedd hi fel y bysa Arwel yn gweid wrtho i - ac un o Flaenau Ffestiniog yw e ac ma’ fa’n deall y pethach hyn. Mae ‘dag e fwy o eiriau am wahaniath fatha o law nag sydd gan yr esgimos i ddisgrifio eira.

Ifi’n lico cerdded a chanu o dan y glaw ac ‘sdim ots ‘da fi am gryfder y tywydd - boed hi’n ddrycin, storom neu friwlin - un sy’n lico’r glaw odw i. Wedi gweid hynny, mae gen i un broblem - ‘sda fi gynnig i bobl sy’n cario’r ymbaréls ‘na. Bysa hi’n iawn ‘tasa nhw’n amddiffyn eu hunain rhag rhyw storom o locustiad ond sôn am law odyn ni – pip-pip, whip-whip, frit-ffrit, bang-bang a thwmbo – dyw hi’m byd mawr!

Ta p’un i, dyma fi’n paso heibo i’r ‘Royal Academy’ ac un o sbôcs yr ymbaréls ‘ma yn citsho yn ochr fy sbectol a’u hela nhw ar daith o bum llathan i lawr yr hewl. Bysa fy llygad de wedi bod wrthi’n rowlo ar hyd y pafin ‘taswn i ddim yn gwisgo’r sbectol ‘na. Lwcus bod fy sbectol heb dorri ne’ fi fyswn i wedi wara mwy o’r hen ffycar gyda’r bastard dyn ‘na â’r ymbarél nag a ‘netho i - doedd dim ffycin ymbarél gyda fe am weddill ei daith; dyna i gyd weda i! Arfau peryg yw ymbaréls, mae sbôc mawr ar y top ac mae ’na o leia ugain o sbôcs bach eraill yn stico mas trw’r ochra. Dylsan nhw gal eu bano – ‘sdim dou amdeni.

Mor falch odw i ‘bo fi wedi ail-ffindo fy sbectol hefyd – ma’n ‘neud byd o wahaniath imi. Wela i ddim byd o bell hebthyn nhw a phan af i i gwrdda Rob mwn tafarn, wi’n sefyll yn rwla amlwg er mwyn iddo fe ddod i lan ato inna – does obaith ifi ei weld e. Fi allwn i wilo amdano fe, ond wi’n teimlo’n od yn cerad rownd y dafarn yn sbecan ar bawb er mwyn dod o hyd iddo fe – ma’ pobol yn gallu credu ‘bo ti’n rêl ‘creep’.

Fi wna i esgus wilo am rywun mewn tafarn weithiau; ‘sdim llefydd iti gal pisho yn Llundain – dim ond yn y tafarndai ac mae lot o’enyn nhw’n rhoi’r arwyddion ‘ma lan - toilets for customers use only. Pwrni, fi af i i miwn i’r dafarn ac esgus wilo am rywun ac wedyn, sleifo off at y tŷ bach a gweid yn ddicon uchal ar y ffordd ‘mas – where the bloody hell is he; I’ll have to come back later. Wi ddim yn ddigon digywilydd i jwst cerad miwn er mwyn cal pisho. Rwyt ti’n cael toiledau yn y ‘department stores’ hefyd wrth gwrs, ond fe ellid di fod yn un o’r rhain am hannar awr yn wilo am y tŷ bach. Erbyn iti gyrradd y tŷ bach, ti’n gorffod ishta ar y bog wedyn yn lle sefyll wrth y man pisho am dy fod ti mor ffycin blinedig.

Shwrna a finna heb sbectol, fi wnetho i addo cwrddyd lan â Marc – hen ffrind gwaith ifi – ar achlysur rhyw garioci elusennol yn ‘The Stag’ yn Victoria. Dyna le’r own i - wrth y bar - a ffilu gweld neb yn iawn pan sylwas i ar y boi ‘ma yn codi llaw arno i; y peth oedd – codi llaw ar y person wrth fy ochor i oedd y boi hyn, ond finna’n meddwl taw Marc oedd e ac felly dyma fi’n mynd draw ato fe ac ishta yn gwffwrddus ddigon rhyddo fe a’i ffrindiau. Roedd pob un o’nhw’n meddwl taw ffrind i un arall o’enyn nhw own i. Mae’n anodd gwpod be’ i ‘neud miwn sefyllfa fel ‘ny wedyn, on’d yw hi. Fi arhosais i yno gyda nhw a chael cwpwl o beints. Wi’n credu odd y boi ‘ma ‘nath godi llaw yn meddwl ei fod yn fy napod i – ond heb fod cweit yn siwr shwt ddiawl - a wetas i ddim byd, jwst esgus ei napod e. Etho i i barti tŷ gyda nhw wedyn - ond stori arall yw honno a ‘na i ddim dychra crwydro.

Geso i fwy o laff gyda nhw na byswn i wedi ei gal gyda Marc – hen ffycar boring yw e, a gwed y gwir. Wi’n dal i weld y boi codi llaw ‘ma o gwmpas y lle ar ambell i noswith mas hefyd; wi’m yn cofio ei enw fe ac er gofyn i amall i ffrind buws gyda fe ar y nosweithiau ‘na – ôn nhw ddim yn gwpod chwaith; lle rhyfadd yw Llundain fel ‘na; sneb yn napod neb yn iawn, ond wedi’r cwbwl, nid enw rhywun sy’n bwysig ond beth sydd gyda nhw yn y galon - a boi ffein ei wala yw e.